Het heerlijk goedkope Laos

Het is in de eerste week van Leo en mij ietwat anders gelopen dan gedacht. Leo en ik gingen dus opweg naar Laos vanuit Bangkok, een busreis van 12 uur. Nadat we deze helse rit hebben overleefd, kwamen we ’s ochtends veel te vroeg aan bij de boarder. De buschauffeur besloot dan ook dat we maar met zijn allen van 05.00 tot 07.00 in de minivan moesten gaan slapen, vlak voor de grens. Toen de grens van Laos eindelijk openging, liep Leo voorop en mocht zij het land binnentreden, maar had zij haar departure card van Thailand nog niet ingevuld. Om die reden, waar wij nu heel dankbaar voor mogen zijn, moest ik als eerst mijn paspoort laten zien. Hier ging het een ander mis. De man in het hokje keek mij aan en begon met een raar gezicht naar mijn paspoort te wijzen. Ik had geen idee waarom hij zo panisch deed en bleef gewoon rustig. Op een gegeven moment moest ik echter mee naar achter en moest de hele rij achter me op mij wachten. Wat bleek nu? Mijn paspoort was nog maar 5,5 maand geldig, wat 2 weken te weinig is om in Azie rond te mogen reizen. Meen je toch niet. Ik mocht dus het land niet in. Ik probeerde de ambassade nog extra geld te geven, maar ze wilde niets aannemen en hielden voet bij stuk. Ik mocht het land absoluut niet in. Als enige van iedereen uit die bus. Als Leo eerder dan ik aan de beurt was geweest, had zij al in Laos gestaan en hadden we helemaal een probleem gehad.

Ik rende naar Leo en vertelde dat ik Laos niet in mocht. Meteen begonnen we te verzinnen wat we konden doen. Tot ons grote ongenoegen was het ook nog eens zo dat mijn Thaise visa diezelfde dag verliep. Ik had dus 2 problemen. Een, ik kon geen enkel land meer in, omdat ik overal een 6 maanden geldig paspoort moet hebben en Twee, ik zou de volgende dag illegaal in Thailand verblijven. Ik kon namelijk geen visa run doen in een ander land, omdat niemand me toeliet met dit paspoort. Paniek. In ons hoofd moet ik zeggen, Leo en ik hebben ontzettend rustig nagedacht en gesproken over de situatie en alleen maar naar oplossingen gezocht. Vervelend was dat elke dag dat ik illegaal in Thailand zou verblijven, mij dat 12,50 euro zou kosten. We besloten vanuit Laos zo snel mogelijk naar Bangkok terug te gaan omdat we wisten dat daar een Nederlandse Ambassade zat, wat wederom een 12-uur durende busreis betekende. Oei! We zaten uiteindelijk dus 24 uur in een bus en hadden niets bereikt behalve chaos in ons hoofd.
We hadden al plannen gemaakt over dat als ik mijn paspoort moest verlengen in Bangkok (wat 3 weken duurt) we gewoon wat plaatsen in Thailand uit zouden kiezen waar we even 3 weken zouden vertoeven, om daarna naar Laos & Vietnam te gaan.

Uiteindelijk kwamen we diezelfde dag weer om 22.30u aan in Bangkok en renden we naar een plek met internet. We zochten snel het noodnummer van de Nederlandse ambassade in Bangkok en ik kreeg een lieve Nederlandse man aan de telefoon die op de achtergrond naar zijn kinderen riep dat ze Youtube wat zachter moesten zetten. Ik vertelde snel mijn verhaal en zijn enige reactie was: haha, dat is toch geen noodsituatie? Ja hoor. Leo en ik hadden al een horror scenario: Marita in een cel in Azie wegens het illegaal verblijven in Thailand, Leo bellend naar de Nederlandse ambassades. Geen noodsituatie? Gast, ik heb geen geldig paspoort, ik mag geen enkel land in of uit en moet vanaf morgen elke dag 12,50 euro betalen. En het is weekend, dus ALLES is dicht! Dat is een super noodsituatie. “Meisje, meisje, rustig, alles komt goed. Je gaat gewoon maandag naar de Nederlandse Ambassade in Bangkok en haalt daar een noodpaspoort die je, als je geen strafblad hebt, binnen een paar uur kunt krijgen. Ook betaal je even je boete voor je visa voor 4 dagen en dan koop je daarna een nieuwe. Ga lekker verder feesten in Bangkok. En geen drugs aannemen in Laos”.

Dat was even prettig om te horen van een Nederlands vaderfiguur. “Dank u, duizend maal dank meneer, u made my day!!” Na het horen van dit nieuws, sprongen Leo en ik elkaar in de armen. We konden niet geloven dat het zo goed zou aflopen. Dan gaan we gewoon een paar dagen later naar Laos! Vervolgens hadden we een lekker hosteltje in Bangkok geboekt en hebben we –om het te vieren- een lekker drankje en dansje gedaan op de Koh San. Zondag de hele dag in het zwembad gelegen voor wat tanning en maandagochtend om 8.00 uur vertrokken naar de Nederlandse ambassade in Bangkok. Gelukkig werd ik erg snel geholpen en kreeg ik dezelfde dag een noodpaspoort van 5 pagina’s. Genoeg voor Vietnam en Filippijnen dacht ik op dat moment. Diezelfde dag kwamen ook Leo’s vrienden uit Nieuw Zeeland aan, Rick & Jos, en hebben we de rest van de dag en nacht met hen in Bangkok doorgebracht. En wie stond die nacht naast ons in de bar? MANUEL BROEKMAN! Ik kreeg werkelijk een hartverzakking. De aller aller knapste acteur van Nederland. Halleluja. Natuurlijk kon ik niet normaal doen en begon ik te gillen tegen Leo en Rick hoe knap ik hem vond, terwijl de man in kwestie er gewoon naast stond. Het was dan ook beter voor mezelf en Manuel Broekman dat ik heel kort daarna super buikpijn kreeg en naar huis moest.

De volgende dag, dinsdag was het tijd opnieuw naar Laos te vertrekken. Eenmaal in de nachttrein, ontstond het volgende probleem. De trein reed niet. Er was een ongeluk op het spoor. Op dat moment dachten we dat iemand ons probeerde tegen te houden naar Laos te gaan. Gelukkig kregen we ons geld direct handje contantje terug en was er nog een laatste nachtbus op een ander station die we op 5 minuten na nog hebben gehaald. Voor de tweede keer aangekomen bij de grens van Laos op woensdagochtend, gebeurde er waar ik al bang voor was. Ik werd weer uit de rij gehaald. Ik moest eerst terug naar the headoffice van Laos om de stempel van Thailand over te zetten in mijn noodpaspoort. Pff. We dachten op dat moment wederom dat ik de grens weer niet over mocht. Na een uur was ik weer terug en moest ik een boete van 4 dagen illegaal in Thailand betalen, maar mocht ik EINDELIJK over de grens.

Intussen waren we vrienden geworden met een jongen uit Oekraine, Adam, die met ons mee reisde naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. We hebben een super goedkoop, maar gezellig en schoon hosteltje geboekt voor 3 euro per nacht. Gezellig met 5 mensen in een dorm room! Oh wat is Laos goedkoop, het is werkelijk het goedkoopste land dat ik tot nu toe gedaan heb. 30 cent voor sigaretten, bizar! En je betaalt in: KIP! Hilarisch voor ons Nederlanders. We zijn diezelfde avond lekker in het zand aan de Mekong rivier gaan liggen, uiteten geweest en erna vroeg gaan slapen. Wat waren we moe van die busreis en wat een spierpijn! De volgende dag zijn we met die gast uit Oekraine en een gast uit Duitsland, Mark, rond gaan fietsen in Vientiane. Het huren van een fiets voor 24 uur kost 1 euro, EEN euro! We hebben alle mogelijke sight seeing gedaan en het was heerlijk in de zon op ons fietsje rond te rijden. Vientiane is een heerlijke, rustige plaats waar de locals super aardig zijn en het leven ontzettend goedkoop is. Veel is er echter niet te doen. De laatste nacht zijn we nog vrienden geworden met wat Engelsen die ons meenamen naar een club waar we vreselijk gelachen hebben met zijn allen en met de locals.

Na 2 dagen besloten we met Adam en Mark naar de volgende plaats, Vang Vieng te gaan. Daar aangekomen vonden we een heerlijk hostel met warm water (heel zeldzaam) en wifi voor 2 (!) euro! Nog goedkoper dan in Vientiane. We installeerden ons en maakten kennis met het eten dat overal hetzelfde was: sandwich & pancakes. Overal Westers eten en 100 kraampjes met sandwiches en pancakes. In het begin was het nog wel lekker, maar na een paar dagen was je er echt helemaal klaar mee. Hoe was het mogelijk dat er nauwelijks Aziatisch eten in dit dorp te vinden was? Anyway, we kregen een folder in onze hand gedrukt van een jungle party die avond in het dorp. Dat leek ons een goede manier om mensen te ontmoeten. Met Adam en Mark gingen we op weg naar een duister openlucht iets waar het hele dorp zich bleek te hebben verzameld. Blijkbaar is het in Vang Vieng zo, net als op Gili T, dat iedereen zich elke avond op een plek bevindt, de rest van de barren is dan leeg. Op deze jungle party zag ik mijn lieve Alex weer en hebben we lekker een feestje gevierd. De volgende dag voelde ik me ronduit beroerd, maar bleek dat het hele dorp ging tuben, waar Vang Vieng bekend om staat.

Alleen zijn sinds een paar jaar alle bars rondom de rivier waarop je dat doet gesloten. Een aantal mensen is namelijk verdronken in die rivier omdat ze tijdens het tuben veel te veel hadden gedronken. Je ligt namelijk in zo’n band in het water en stopt dan bij alle barren om te drinken. Sommigen konden dit echter niet aan wat als gevolg heeft gehad dat de barren al een tijd zijn gesloten. Desondanks dit verhaal en het feit dat ik mij niet goed voelde gingen we natuurlijk alsnog tuben. Het hele dorp ging namelijk en als je een dag later zou gaan, lag je alleen op die rivier. Tijdens het tuben waren we met een groep van rond de 40 en dit maakte het ontzettend gezellig. Iedereen was vrienden met elkaar, iedereen was aardig tegen elkaar en ja, er werd alcohol gedronken. De mensen namen het gewoon zelf mee in dry bags. Ik heb zelf geen druppel aangeraakt, omdat mijn lichaam dat die dag niet aankon. Die dag zijn we vrienden geworden met de Amsterdamse Sharinda en Ruby en met de groep vrienden waarmee Alex was aangekomen. De rest van onze tijd in Vang Vieng hebben we met hen doorgebracht. Het weer was wel erg slecht. We hebben dan ook een keer de hele dag Friends gekeken. In de barren hingen ze namelijk grote televisieschermen op waarop ze de hele dag comedy’s en cartoons afspeelden, hilarisch. Helaas moest ik na Vang Vieng weer afscheid nemen van Alex, omdat hij door moest naar het zuiden en wij naar het noorden. We kwamen beide namelijk uit tegenovergestelde richtingen. We meeten nu weer in Vietnam.

Zodoende gingen Leo en ik met Sharinda en Ruby naar Luang Prabang in het noorden. Dit was een lekker stadje zeg. Veel groter dan Vang Vieng, super gezellig met lampionnen ’s avonds, veel leuke restaurantjes, marktjes, alles wat we leuk vonden. Met zijn vieren boekten we 1 private room, we hadden dus een echte meidenkamer. In Luang Prabang kun je op de markt voor 1 euro onbeperkt eten pakken, ongelooflijk. Rijst, noodles, groente, aardappels, alles voor in totaal 1 euro! De eerste dagen hebben we de stad een beetje verkend en kregen we te maken met het aparte ‘uitgaansleven’ hier. De hele zaak gaat namelijk ELKE dag naar een bepaalde bar, Utopia, waar niet gedanst wordt. Hierna gaan ze allemaal, jawel, bowlen! Nou echt nog nooit zoiets gehoord, maar dat is hier dus ‘het ding’. Natuurlijk moesten wij ook ondervinden hoe dat was en het is een gekke bedoeling. Iedereen neemt alcohol mee en dan gaan ze gewoon met zijn alle bowlen, elke avond. Dit is dan ook, omdat net als in de andere steden waar we tot nu toe zijn geweest in Laos, alles rond 23.00 uur sluit. Je kunt werkelijk nergens heen na deze tijd. In Luang Prabang wordt dat opgelost met bowlingcentres.

In onze week in Luang Prabang zijn we ook nog naar watervallen geweest, waarvan bij een Sharinda en ik ‘elephant bathing’ hebben gedaan. Ik had dit al van iemand anders als tip gehad en wilde dit dus heel graag doen. Ik moet ook zeggen, het was heel gaaf (voor 10 euro!). Met onze bikini’s klommen we op de olifant waarna we met hem het water ingingen. Wat een kracht heeft dat dier! Hij heeft ons een aantal keer van zijn lichaam weten af te gooien en ging een paar keer kopje onder. De waterval die hier bij hoorde, Tad Se Waterfall, was jammer genoeg helemaal droog. Aan de andere kant heb ik nu al zo veel watervallen gezien dat ik het niet heel erg vond, die olifant was het hoogtepunt! De andere –en veel grotere- waterval daarentegen, was wel vol met water. Deze was echt prachtig en we hebben met een liaan onszelf in het water geslingerd, super gaaf en jungle book achtig. Het is nu het plan morgen, zondag, te vertrekken naar Zuid-Laos. Hier bevinden zich namelijk de 4000 islands, wat prachtig schijnt te zijn.
Door het eerdere gezeik met mijn paspoort voor Laos en het veel langer blijven in Laos dan gepland, kunnen we sowieso niet meer naar de Filippijnen. TENZIJ, ik mijn ticket weer verleng. Het staat nu op 11 maart en ik ben erg in dubio. Ik ben bang dat als ik niet naar de Filippijnen ga, ik hier later erg spijt van zal krijgen. Met mijn geld gaat het op zich nog goed en ik heb de jongen die nu in mijn kamer zit gevraagd of hij er tot 31 maart in wil blijven, waar hij ja op zei. Ik weet dus even niet zo goed wat ik zal doen, want ik wil eigenlijk ook nog naar India en Birma haha. Aaaaaaaah. Ik moet er allemaal even goed over nadenken. We gaan nu in ieder geval richting Zuid Laos en van daaruit naar Ho Chi Minh in Vietnam om voor mijn een nieuw paspoort aan te vragen, want mijn noodpaspoort is al helemaal vol en dus onbruikbaar. Zonder nieuw paspoort kan ik niet eens naar huis.

Ik houd jullie op de hoogte, miss you!