Eerste 3 dagen Bangkok

Wat hebben wij al veel gedaan in zo’n korte tijd. Aangekomen op Schiphol ging het allemaal soepel, net als de gehele vlucht van 10,5 uur waar ik bijzonder genoeg nog ietwat in slaap ben gekomen. Leonie en ik vonden het allebei zo raar dat we ineens in Bangkok zouden uitstappen, we zaten een avond ervoor nog in Van Zanten aan de wijn! Het zou voor ons in Nederlandse tijd nacht moeten zijn, maar toen we aankwamen was het 06.15 uur. Nog een hele dag te gaan dus. We hadden er zelf eerlijk gezegd op gerekend last te hebben van een mega jetlag.

Aangekomen op het vliegveld van Bangkok, liepen we naar buiten om een taxi te zoeken, maar kwamen er ineens twee meisjes op ons af. Dit bleken de 2 Spaanse chica's Soraya en Eva. Ze vroegen of we een taxi met hen wilden delen naar Koh San Road. Laat daar zich nu net ons hotel (met zwembad op het dak) bevinden. Leo en ik gingen mee! We spraken met de Spaanse meisjes af ze over een uur weer te meeten om naar een weekendmarkt te gaan. Het was intussen 7.00 u ’s ochtends dat we bij ons hotel aankwamen waar we pas om 14.00u konden inchecken.

Ik moet zeggen dat het niet echt een warm welkom was. Er kon geen lach van af. De hotelmedewerkster vertelde ons dat ze de kamer binnen een uur gereed kon hebben, maar dat we nergens gebruik van konden maken. Wij wilden namelijk HEUL graag douchen, wat een warmte! Toen dus maar naar de wc gegaan (dat mocht wel) waar we ons omstebeurt met backpack in hebben geïnstalleerd om ons om te kleden.

Aangekleed en wel, maar wel nog met een heel klam en goor gevoel, ontmoetten we de meisjes weer. Leonie en ik hadden allebei het idee dat we totaal geen jetlag hadden: dus op naar de weekendmarkt: Chatuchak. Daar rondgebanjerd en bewust niets gekocht, wat heel moeilijk was omdat ik alles wilde kopen (wat een sieraden & kleding!). Ons eerste eten in Thailand bestond uit rijst met spicy chicken, heerlijk. Ik moet zeggen dat ik na 2 uur echt een mega inzinking kreeg. Wat was ik moe! Mijn ogen vielen constant dicht, er was geen houden aan. Maar ja, je wil natuurlijk niet een dag in Bangkok weggooien, omdat je moe bent. Doorzetten dus.

Op naar een tempel die ik ook op mijn lijstje had staan: Wat Arun. Die Spaansen hielpen ons overal mee, ze komen al 4 jaar in Thailand en weten dus precies wat de prijs is van een taxi, eten etc. en wanneer je wordt afgezet. Ze kwamen als een geschenk uit de hemel. Via een ferry aangekomen in Wat Arun, wisten we niet wat we zagen (onze eerste tempel natuurlijk), wat een pracht en praal. Gouden boeddha’s, boeddhisten gekleed in het oranje en wat een hoge tempels! En zo mooi! Het was nog een grap, ik was heel serieus bij een boeddhist in zo’n oranje jurk in een tempel gaan zitten die samen met een vrouw aan het bidden was. Schoenen uit natuurlijk. Ik in een kleermakerszit erachter. Komt er ineens een man op me af die me eruit stuurt, omdat ik geen bedekte kleding aanhad hahaha. Helaas.

Na dit tempelbezoek lagen Leo en ik er wel echt af en gingen we 3 uur slapen in ons (trouwens mooie) hotel om daarna een duik in het zwembad op het dak te nemen. Hierna zijn we zelfs nog uiteten geweest in onze straat, wat een ‘Europese’ straat wordt genoemd, omdat er voornamelijk Europeanen rondlopen. Het uiteten hier was apart. We wilden de eerste keer ergens zitten waar veel mensen zaten, dus in een soort van kroeg. We namen heerlijke groene curry, maar kwamen niet verder dan een kwart, omdat we op de een of andere manier niet konden eten. De muziek stond LOEI hard, alsof je in een discotheek zat. En dan bedoel ik echt HARD. Je moest heel hard praten wilde je elkaar verstaan.

Op een gegeven moment kwamen er twee jonge gasten naast ons zitten. Ik dacht, ik zoek gewoon wat contact en vroeg (ja serieus): hey, are you also backpacking? Ons tweede spontane contact was gelegd. Het bleken 2 Fransen van 20, Henri & Pierre. Na hen te hebben gevraagd of ze al prostituees of lady boys hadden ontmoet, waardoor ze denk ik -iig van mij- dachten dat ik een compleet gestoorde Hollander was, hebben we nog een biertje met hen gedronken en wensten we ze een goede reis terug naar huis, want ja -helaas- het was hun laatste dag. Op dat moment waren wij al minimaal 24 uur wakker en kwamen we Soraya en Eva tegen. Daar nog een drankje meegedaan en ik viel echt bijna om, maar we zijn -ja werkelijk- nog met hen meegegaan voor een rug/nek massage van 1 uur (!) voor 4 euro, ook in onze straat.

Dit was ook een ding hoor. Voor die zaak lagen tientallen bedden waar Thaien hun voeten lieten masseren, gewoon op straat. Aangezien ik heel graag een rugmassage wilde, moesten wij de zaak in en naar boven. Dan word je dus naar een kamer gestuurd waar zo’n 20 Thaien op matrassen op de grond lagen en gemasseerd werden. Het leek net een soort weeshuis voor ouderen.

Nou, wij dus ook op de grond en Leo en ik lagen gelukkig naast elkaar, ik kon haar dus aankijken. We werden allebei gemasseerd door een -niet aantrekkelijke- man die flink kon masseren. Mijn gezicht heeft soms rare vormen aangenomen van de hardheid. Je mocht namelijk niet praten. Maar omdat ik in allemaal houdingen moest liggen, en het soms niet te begrijpen was wat hij bedoelde, moest ik wel praten. Hij fluisterde dan snel: stomach, stomach! Na de massage was het 23.00 uur en waren we dus echt al 2 volle dagen wakker (- 3 uur slaap), en dit was pas dag 1 in Bangkok! Wat hadden wij al veel gedaan zeg terwijl we dachten dat we de hele zondag zouden verpesten door de moeheid van de jetlag.

De volgende dag, maandag, hadden we een fietstocht geboekt door China Town op aanraden van mensen uit NL. Hiervoor moesten we 6.45 uur op, maar ik voelde me die ochtend fantastisch. Heerlijk geslapen. Met een taxi kwamen we aan bij de afspreekplek waar we nog 2 stellen uit NL ontmoetten die met ons de tocht zouden doen. We mochten fietsen uitkiezen en gingen mee met 2 hele aardige Thaise vrouwen waarvan de een voor ons, en de ander achter ons fietsten, voor het geval iemand kwijt zou raken.

De tocht duurden 3 uur en was fantastisch. Wat was het leuk door die smalle straten en markten te fietsen. We mochten daar ook rondlopen en de fietsen hoefden absoluut niet op slot, sloten hadden ze niet eens. Er fietst überhaupt niemand in Bangkok, er racen alleen maar auto’s en tuk tuk’s door de straten. We raakten tijdens de fietstocht met alletwee de stellen bevriend, maar het meest met het stel Shirin & Melvin uit Utrecht.

Omdat we om 11.00 uur al klaar waren, wilden Leo en ik naar The Grand Palace en de daarnaast liggende tempel Wat Pho met de grootst liggende boeddha ter wereld. Heel toevallig wilden Shirin & Melvin dat ook dus deelden we met hen een taxi en gingen we met zijn viertjes die richting op. Wederom waren beide tempels prachtig, wat een dingen zeg. Ook hier zijn we op blote voeten aangesloten bij zo’n ‘lezing’ van een boeddha en deden we of we een van hen waren. Hilarisch. Dat boeddha geloof wordt hier zo ontzettend serieus genomen, je krijgt ook een standje van een bewaker als je je voeten op die boeddha richt. Dat is absoluut uit den boze. Dan maar in kleermakerszit. ’s Middags voor het eerst noodles gegeten, maar we houden het voortaan toch maar lekker bij rijst.

Deze dag wel mijn eerste onveilige gevoel gehad. We zaten namelijk met zijn vieren te eten bij een local buiten, komt er ineens een dronken enge vrouw aan onze tafel staan met afgrijselijke tanden. Of ze ons bier mocht hebben. Gelukkig heeft Melvin haar weggejaagd, maar ik vond haar doodeng. Wat een tanden. Ze zal ook maar ineens uithalen. Wat trouwens opvallend is hier, zijn de wit gepoederde gezichten van de Thaise vrouwen. We hebben ons laten vertellen dat dit is, omdat ze niet bruin willen worden. Als je hier bruin bent, zou dat betekenen dat je de hele dag buiten werkt, zoals op het platteland, en dus arm bent. Gevolg is dat de hele zaak met een verschrikkelijk lelijk wit gepoederd gezicht rondloopt en de paraplu’s in de zon tevoorschijn komen.

Na deze dag zijn Leo en ik weer bij ons zwembad gaan liggen, waarna we heerlijk uiteten zijn geweest en thaise yellow curry met rijst hebben gegeten. Vervolgens liepen we nog even door ons straat heen waar ineens een soort gekte aan de gang was. Een rond de 45 jarige, keurig geklede man met bril ging in zijn eentje compleet los op een terras op keiharde dansmuziek. Ik weet niet of iemand de clip van D*Note met Shed my Skin heeft gezien, maar zo danste deze man, maar dan op hardere housemuziek. Iedereen keek en filmde, zo ook ik. Twee dronken gast kregen mij in het vizier en trokken me mee om op straat als een idioot te gaan dansen. Natuurlijk deed ik mee. Ze hebben alles nog gefilmd ook.

Vervolgens werden we aangehouden door een gast met een bord waarop: FREE HUGS stond, waarna we werden omhelsd en nog een lezing kregen over onze gemoedstoestand. Ik bleek in mijn hoofd en in mijn hart pijn te hebben. Enfin, tenslotte werd ons constant de zogeheten ‘pingpong-shows’ (sex shows) aangeboden waarvan ik toch de hele tijd dacht: waarom wij? Wij zijn vrouwen? Die shows zijn voor mannen. Uiteindelijk zijn we gaan slapen, want de volgende dag, woensdag, moesten we vroeg op om de sloppenwijken van Bangkok te bezoeken, waar Shirin en Melvin ons naar hebben meegevraagd. Bangkok op zich is trouwens best wel armoedig, ontzettend veel vuil op straat en nauwelijks mooie huizen (van wat wij hebben gezien). Het schijnt wel dat er in het Noorden nog wat rijken zitten, maar over het algemeen: druk en vies, maar met een bepaalde charme.

Op weg naar de sloppenwijken dacht ik vanachter het taxiraam: nou, het ziet er net zo uit als Bangkok. Dat vond ik nog steeds toen we arriveerden bij S.J. Company, een stichting die mensen uit sloppenwijken helpt. Etje (ja zo schrijf je haar naam echt) was een aangename verschijning: een blonde vrouw met een knot op haar hoofd. Ik vond het helemaal leuk. Zij bleek een 41-jarige (NIET TE ZIEN!) vrijwilliger die arme kinderen helpt met sieraden maken en ze Engels leert. Een paar van die sloppenwijkbewoners en Etje hebben ons een rondleiding gegeven door Klong Toey, de sloppenwijk. Ik kwam toen meteen op mijn woorden terug. We liepen naar een spoorweg waaraan de armen woonden.

Dit was echt bizar, ze werken namelijk OP dit spoor waarop de trein gewoon nog rijdt 4 a 5 x keer per dag. Ze doen op dat spoor aan houtbewerking en weten precies wanneer de trein komt waardoor ze, voor de trein langs komt, als een speer al hun spullen aan de kant gooien. De huizen zelf waren ook bijzonder. Het is bijna niet te omschrijven. Ze zitten allemaal aan elkaar vast en de ruimte is minimaal, net als de inrichting. Er liggen ook ontzettend veel vieze katten en honden en alles is bezaaid met puinzooi. De geur was ook verschrikkelijk. Ja ja, dan bedenk je hoe goed je het hebt als Westerling. Na deze ervaring zijn Leo en ik teruggegaan naar onze straat en hebben we Shirin en Melvin ‘vaarwel’ gezegd.

Ja dat zul je nu krijgen: een paar dagen leuk samen met ‘onbekenden’ waarmee je veel optrekt, maar daarna gaat ieder zijn eigen weg. De rest van de middag hebben we onze hele maand doordacht en wat dingen gepland. We gaan namelijk morgen naar Cambodja. Eerst bezoeken we 2 dagen Angkor What, een tempel, waarna we naar de hoofdstad Pnom Penh gaan en de killing fields zullen bezoeken, waar miljoenen Cambodjanen zijn omgekomen. Vervolgens zullen we teruggaan naar Bangkok om met de nachttrein naar Chiang Mai te gaan, de hoofdstad van Noord-Thailand. Daar gaan we een mega trektocht doen van 3 dagen (incl. olifant rijden, raften etc) waarna we daar nog een paar dagen rondhangen en dingen zullen bezoeken.

Na Chiang Mai gaan we naar het Zuiden en gaan we heerlijk alle eilanden af waar we lekker veel dagen voor hebben uitgetrokken. Leo en ik zullen elkaar op de laatste dag, 31 oktober = de dag na de full moon party, gedag moeten zeggen. Zij gaat dan naar Australie en ik waarschijnlijk in mijn eentje naar Maleisie. Ik vind het doodeng. Ik ga het volgende week waarschijnlijk boeken. Ben nog heel erg in twijfel want dan moet ik mijn eentje van een feesteiland in Thailand doortrekken naar Maleisie… Maar ja, ik wilde dat zo graag, ik mag het van mezelf dus eigenlijk niet ‘niet’ doen.. Maar toch!! Leo en ik gaan nu naar de Sky-bar, een bar op de 64 verdieping waar The Hangover is opgenomen, om wat te drinken want het uitzicht schijnt fenomenaal te zijn. En dan morgen op naar Cambodja! Ik houd jullie op de hoogte!