Cambodja!

De sky-bar in Bangkok was tof!! We zijn voor het eerst sinds ons verblijf ontzettend hartelijk ontvangen. We hoorden al dat drankjes heel duur waren dus daar waren we op voor bereid. Om die reden hebben wij een (!) mojito gedronken voor 550 bath (11 euro) en daar de hele avond mee gedaan. Maar wel dat wij even dat prachtige uitzicht over Bangkok vanaf 64 hoog hebben gezien! De volgende dag moesten we 07.30 uur klaar staan voor de mini-van waarmee we naar Cambodja gingen. Deze rit van 9,5 uur begon bij ons hotel waarna er nog 7 anderen instapten. Het was een echt wit klein ‘turken’ busje. In de bus zaten alleen maar mannen en we raakten met iedereen bevriend behalve met een Turkse man, de 30-jarige Mehmet. Hij distantieerde zich van iedereen en leek, alleen maar uit raam te willen staren.

Al goed, het meest raakten we bevriend met 2 Ieren: Kevin & David en Roberto de Italiaan. Dan was er ook nog Reza, een hippe Indonesiër, die ik eerst heel erg mocht, maar daarna toch maar een rare vent vond. Hij nodige me uit bij zijn huis in Jakarta en als ik vroeg hoe Thailand of Bali was zei hij steeds: same shit everyday. Een soort losgeslagen blower, zo kwam hij op mij over. Op een gegeven moment moesten we ons visum in orde maken en vroeg een Thai of we ipv nog 4,5 uur in de bus, 2 uur met een taxi mee wilden gaan waarmee we rechtstreeks naar ons hotel zouden worden gebracht. Na lang nadenken –ivm belazerij- hebben we het toch maar gedaan. De grens moesten we echter een stuk over ‘lopen’ en voordat we dat deden, werd ons verteld dat onze camera of telefoon door de bevolking gejat zou kunnen worden. Nou, dan loop je lekker. Wij met backpack langs een drukke weg met allemaal Cambodjanen die ons aankeken vanachter een soort bivakmuts. Deze dragen ze ivm de zon, maar ook tegen het stof. Hun complete gezicht is bedekt en je ziet alleen de ogen, beangstigend! Gelukkig niet overvallen of iets geks gebeurd.

Na de grens bleek dat niet alleen wij, maar ook de rest voor een taxi had gekozen. Waarschijnlijk zijn we weer vreselijk afgezet, maar je denkt dan alleen maar: ik wil niet nog 4,5 uur in een hete bus! We bleken met Roberto en Mehmet in een taxi te zitten en met eerstgenoemde hadden we een leuke klik. Met Mehmet nog steeds niet, hij reageerde nergens op. Behalve tijdens het moment dat Leonie hem een stroopwafel aanbood. Het woord ‘nice’ was het enige dat hij wist uit te brengen, na al die uren. Toen we werden afgezet bij het hotel in de stad Siem Reap en de Thaise Baht al hadden ingeruild voor de Cambodjaanse Riel, vroeg de chauffeur een fooi. Maar, laat het nou net zo zijn dat wij 1 miljoen (ja echt) Riel hadden gepind. Wisten wij veel wat we aan fooi moesten geven. We gaven een briefje van 2000 Riel en werden keihard uitgelachen. Ik wist eigenlijk heus wel dat het 0,25 eurocent was, maar we blijven iedereen maar betalen! Wij hebben dus gedaan of we werkelijk niet snapten wat hier verkeerd aan was. Bij het zien van ons hotel kregen we een hartverzakking: dit kon niet waar zijn, ZO mooi! Het was een mega super de luxe hotel! Iedereen begroetten ons waarna we een welkomstdrankje kregen en een voetmassage van 20 minuten, all for free. De prachtig ingerichte tuin met zwembad en bubbelbad was nog mooier, net als de kamer met bad, wow.

De volgende dag hadden we met Roberto en Mehmet (geen idee waarom) afgesproken naar de tempels van Angkor Wat te gaan. We moesten hier voor weer eens om 5.45 uur op, maar ach. In ons hotel was breakfast included, en ja hoor, wat een ontbijt. Een mega super de luxe buffet waarbij je alles onbeperkt mocht pakken. Je kreeg zelfs elke dag gratis water mee. Na toast met scrumbled egg, watermeloen en ananas als ontbijt te hebben gegeten gingen we met zijn 4en met de tuk tuk op pad. Onze Engelse gids Mike – die heel fijn een crush op mij had – vertelde ons dat we hem na 3 tempels weer zouden meeten. Mehmet was intussen al in zijn eentje met zijn camera gaan rondlopen. Op een gegeven moment waren Leo, Roberto en ik Mehmet kwijt. Nergens te bekennen, could be anywhere. Na een uur wachten en ergernis van ons & van Mike de tuk tuk driver, besloten wij dat Mehmet dan maar niet zo eigenwijs en einselgang-achtig had moeten doen en zijn we weggereden naar de volgende tempel. Ja dit klinkt lullig, maar anders konden wij de rest van de tempels niet meer zien. We hebben hem dan ook nooit meer gezien. God knows where he was. Grappig trouwens dat een aantal Chinese toeristen –daar bestaat het toerisme hier voornamelijk uit- foto’s van ONS gingen maken. Misschien omdat ze onze witte huid zo mooi vinden?

Na Angkor Wat gingen we naar de floating village van Siem Reap. Dit zijn huizen van armen die staan in het water. We gingen met een prachtig turqoise longtailboot langs alle huisjes en het was prachtig om te zien. Wederom had ik een Cambodjaan achter me aan, de man die alles regelde met de boot. Hij vroeg me vooraan aan het dek te gaan zitten als een soort zeemeermin en zei how beautiful ik was haha. Dit terwijl ik me ongelooflijk lelijk voel hier, al dat vieze zweet en die hitte. Ik kan niet naar mezelf kijken in de spiegel blegh. Nog niet te spreken over mijn haar waar al dat gore stof inkomt, daar helpt geen ene crèmespoeling (ook niet van Renee) tegen. Die Cambodjaan vroeg me zelfs de longtailboot te besturen (met 5 man aan dek) en dit heb ik maar gewoon gedaan. Heel eng die verantwoordelijkheid op een rivier met allemaal andere boten! Op een gegeven moment stopten we met de boot bij een winkel waar je wat kon drinken, maar waar ook 40 krokodillen gevangen zaten, op een mini stuk. Je kon ze van heel dichtbij zien en na dat ze hun tijd in dat kleine hok hadden uitgezeten werden ze vermoord om er eten of tassen van te maken. Die kon je dan ook kopen bij de winkel. Ik vond het allemaal erg indrukwekkend om te zien. Het landschap van Cambodja vind ik ook prachtig, super mooi groen en wow! ’s Avonds lekker gegeten bij een local in de populaire ‘pub street’ (we hebben nog geen enkel Westers eten op).

Ik vind Cambodjanen over het algemeen veel aardiger dan Thaien. Ze vallen je niet lastig en gaan niet zeiken of achter je aan lopen als je geen tuk tuk wil, in tegenstelling tot in Bangkok. Grappig trouwens om te vermelden, in Siem Reap valt de elektriciteit elke avond 3-5 minuten uit. Geen idee waarom, maar het gebeurt. Het is elke keer weer kijken waar je bent als dat gebeurt. Ook grappig is dat Cambodjanen extreem smakken wanneer ze eten. We denken dat dit betekent dat ze het lekker vinden, maar wij vinden het natuurlijk heel gek. Ik probeerde het ook, maar ik kan het niet eens meer. De volgende dag weer 06.00 uur op waarna we met Mike naar prachtige watervallen gingen in het Phnom Kulen National Park. Je raad nooit met welk vervoersmiddel we hier heen gingen: de motor. Waar elke toerist er 1,5 uur met een bus of auto naar toe rijdt, bood Mike ons een motorrit aan. Maar hé doe eens gek, we doen het.

Leo en ik kregen allebei een eigen motor chauffeur, ik Mike en Leo een geweldige leuke vent (ik denk homo). In het begin vonden we het doodeng, het ging ook nog eens regenen en de wegen waren erg modderig. Gelukkig zijn we niet geslipt. Bij de eerste stop kregen we vastgeketende aapjes te zien, die bleken nogal grijpgraag. Raar om te zien hoe die vast zaten en hoe erg hun gezicht op een mens lijkt. Die ogen… Na 1,5 uur achterop de motor en een berg van 360 meter te zijn opgereden kwamen we aan bij een tempel. Mike wisselde zijn geld in tientallen briefjes van honderd en ik snapte niet waarom. Toen we de trap naar de tempel opliepen bleek waarom: daar zaten +- 15 vrouwen (jong & oud) die bedelden om geld. Hij gaf ze ALLEMAAL een briefje. Waarschijnlijk heeft dat weer iets met dat geloof in Boeddha te maken, maar ik doe er niet aan mee. Toen weer even rondgelopen bij de tempel waarna we naar het begin van een rivier zijn gebracht en konden zien hoe zo’n kolk in een rivier tot stand komt. Na dit gezien te hebben gingen we dan eindelijk naar de waterval. En wow, wat was die prachtig. 36 meter lang! Mike en de andere chauffeur wilden graag zwemmen en wij zijn de beroerdste niet dus we gingen mee. Na het zien van de zware stroming had ik eerlijk gezegd wel mijn twijfels, maar ja, gewoon doen. Natuurlijk gleed ik uit en was ik geschaafd op mijn arm. Alle toeristen keken ons vol ongeloof aan, werkelijk niemand ging zwemmen. Het was echt fantastisch en uiteindelijk was ik ook blij dat we stoer met een motor zijn gegaan en niet saai met een bus of auto. Het was echt een avontuur.

De volgende dag moesten we weer vroeg op, omdat we naar de hoofstad van Cambodja, Phnom Penh gingen. Dit was wederom per turkenbus en 6 uur rijden. We zaten met ongeveer 10 man gepropt naast elkaar. Heel fijn dat ook de man naast mij zijn kind op mijn schoot legde, ongegeneerd en 3 uur lang. Aangekomen in Phnom Penh waren we wederom doodop. Wat een verschrikkelijke busreis was dat. We hadden dit keer alleen nog geen hotel geboekt, wel had ik al op het internet gekeken voor evt. mogelijkheden. Op de gok gingen we naar Diamond Palace 2 hotel en het zag er erg gezellig uit. Ze hadden alleen geen 2 losse bedden meer, maar ach, ik vind het helemaal niet erg om met Leo in een bed te slapen. Het was juist heel gezellig.

Na een rustige avond gingen we zondag naar het genocide museum waar 30 jaar geleden 3 miljoen Cambodjanen zijn vermoord door het eigen regime. Gruwelijk. We huurden een Engelse gids en wat bleek nu, zijn 2 broers zijn tijdens deze oorlog vermoord. Nieuwsgierig als wij zijn vroegen we hem de hemd van het lijf. Iets in zijn stem maakte mij heel erg emotioneel, ik begon dan ook te huilen. We zagen de meest gruwelijke foto’s van vrouwen waarbij de tepels werden afgetrokken, mensen die gemarteld werden, oh het was niet om aan te zien. Ik schaamde me dat ik zat te huilen en probeerde het dus weg te stoppen. Dit heeft echt diepe indruk op mij gemaakt.

Na dit museum gingen we naar de daadwerkelijke killing fields, de plek in Phnom Penh waar de lijken waren geborgen. We zagen schedels, botten, kleding van slachtoffers die bewaard is gebleven, het was vreselijk. We kregen een Nederlandse (!) walkman op ons hoofd waardoor we bij elk graf of monument konden horen wat er was gebeurd. Ook stonden er 7 verhalen van slachtoffers op (in het NL vertaald) die deze oorlog hadden meegemaakt en hoe het in zijn werk was gegaan. Nou nou nou… Op een gegeven moment waren we bij een herdenkingsplaats waar werd gevraagd de Cambodjanen te eren. Zo’n 6 mensen stonden naast elkaar en legden een bloem neer. Ik ging er naast staan. Op een gegeven moment begon een vrouw keihard te huilen en allemaal Cambodjaanse dingen te zeggen. Wederom hield ik het niet droog. De tranen stroomden over mijn wangen. Je voelde de pijn. En het is ook pas zo kort geleden! We kwamen er achter dat iedere Cambodjaan van rond de 30/40 wel iemand kent, als in: een oom, broer, tante, oma etc, die hier is vermoord. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik bij thuiskomst aan een local of hij ook mensen kende die daarin hadden gezeten. Het bleek dat zijn oom daar inderdaad ook was vermoord en toen wij doorvroegen (heel aardig hoor) kapte hij het gesprek ineens heel snel af. Wij weten niet of hij nu weer aan het werk moest of dat het een te zwaar onderwerp was. En dus vroeg ik aan een jongen van het hotel er ook over. Ook hij kapte het af en wilde er niet echt over praten. Ik denk dus dat het een te moeilijk en recent onderwerp is ;)

Had ik al verteld dat de wc’s hier in Azie ook even wennen zijn? Sommige zijn zoals we gewend zijn en sommige zijn van die dingen op de grond waar je boven moet hangen. Vervolgens spoel je niet door, maar pak je een emmer en gooi je water in de wc. Het is wat. Na deze emotionele avond zijn we nog wat Cambodjan food gaan eten en maken we ons klaar voor onze 11 uur durende bustrip van morgen (maandag). We moeten namelijk weer terug naar Bangkok om van daaruit met een nachttrein naar Chiang Mai in Noord Thailand te gaan. Maandag komen we rond 19u aan waarna we de dinsdag als rustdag in Bangkok hebben, die zelfde avond zullen we rond 19.30u de nachttrein nemen waarna we slapen in een gezellig guesthouse. De drie dagen erna doen we een trekking door de jungle. Ik ben trouwens nog totaal niet ziek geworden oid, wel een keer gestoken op mn arm waar ik omheen allemaal uitslag kreeg. Geen idee wat het was. Een local heeft toen lief tijgerbalsum voor me gehaald waarna mijn hele arm samentrekte, maar daarna was het weer over. Nu dus tas inpakken en morgen terug naar Bangkok! Solong!