Phnom Penh, Chiang Mai & Pai

Ik dacht dat die 6-urige reisjes in Turkenbussen erg waren, maar daar kom ik op terug. We hebben er nu een meegemaakt van 15 (!) uur richting Bangkok. In Phnom Penh, Cambodja, werden we maandag om 7.00u opgehaald door een grote toeristenbus. Wij dachten: Yes! Comfort! Helaas. We waren weer belazerd. Het bleek dat dit voertuig niet voor de gehele 12 uur ter beschikking was, maar slechts tot de grens met Thailand. Hierna zijn we in 6 a 7 verschillende witte turkenbusjes gestopt – in het pikkedonker – waar 15 mensen in gepropt waren in plaats van de maximale hoeveelheid van 8. Het was een chaos. Wij Westerse passagiers kregen ruzie met de Thaien, omdat iedereen boos was op de organisatie. Er werd geschreeuwd, er kwamen tranen (ook van mij, ja alweer), iedereen werd gek. Het was zo ontzettend slecht geregeld. Ik ben uit protest als een klein kind stiekem weggelopen om ergens iets te kopen –we hadden geen pauze- waarna ik heel lang ben weggebleven. Ik heb geen woorden voor deze trip die 15 uur duurde i.p.v. 12 uur. Die organisatie krijg een klacht zodra ik internet heb. We hebben dan ook nauwelijks kunnen slapen.
Gelukkig hadden we wel al een hostel in Bangkok geboekt – straat achter Koh San Road - waar we i.p.v. 19.00 uur 22.00 uur aankwamen. Geloof het of niet, maar we zijn na die reis nog cocktails gaan drinken tot 02.30 uur. We zochten namelijk naar ons hostel, maar konden het even niet vinden. Ik sprak dus een jongen aan – die ineens heel knap bleek – en daar hadden we zo’n leuk gesprek mee dat hij ons mee vroeg wat te drinken. Deze jongen is de 32-jarige Bastiaan uit Duitsland. Hij lijkt op alles behalve een Duitser, zelfs daadwerkelijk Spaans of Portugees. Hij had hier in Bangkok niet zo’n leuke tijd, hij reisde alleen en had niet echt veel contact, en als hij dat wel had, vond hij die mensen toch niet echt leuk. Ik hield gelijk mijn hart vast voor Maleisië. Bastiaan bleef zelfs herhaaldelijk zeggen dat hij niet kon wachten hier weg te gaan. Nou.. om 2.30u was het toch echt tijd te gaan slapen en de volgende dag hadden we dan ook gelukkig een dagje vrij in Bangkok. Alsnog werden we 9.30 uur wakker en gingen we ontbijten met Bastiaan op een plek waar we heerlijke yoghurt met fruit kregen voor 1,25 euro. Ook dronken we heerlijke ijskoffie en café Lattes. Wat ze zeggen over ijsklontjes kan ik trouwens enigszins ontkrachten, ik heb er al 20 op en nergens last van.

Na het ontbijt hebben we nog wat tripjes geregeld, kleren gewassen en gewinkeld etc. waarna Leo op internet ging en ik naar –jawel- de kapper. Whoehoe! Daar had ik zo’n zin in en het was zo hard nodig! Mijn haar groeit als kool dus ik moest me gewoon aan een Thaise kapper wagen. Toen ik er een had gevonden die redelijk Engels sprak, verzekerde de laatste Australische klant dat ik in real good hands was. Ik geloofde haar maar. Het ging namelijk om highlights. Na een foto van mezelf met mooi blond haar te hebben laten zien, ging ze aan de slag. Iets anders wel dan de Nederlandse methode en ik heb haar een aantal keer onderbroken, omdat ik dacht dat ze te weinig verf gebruikte rondom mijn kruin. Voordat ze de handdoek van mijn hoofd afhaalde voor het resultaat ging ze ook nog eens aftellen: 3, 2, 1…………… WHAAAAAA. Maar het was goed. Na het föhnen bleek het zelfs prachtig. Echt heel goed gedaan. Ben nu alleen wel porno blond.

Na het ontstaan van deze nieuwe Marita was het tijd Bastiaan ‘vaarwel’ te zeggen en stapten we op de nachttrein naar Chiang Mai, Noord-Thailand. De trein was exact hetzelfde als de trein die onze familie wel eens neemt naar Oostenrijk. Het waren 4-persoons coupés met allemaal een eigen bed en dekens. Ik moet dan ook zeggen dat we een hele goede reis hebben gehad waarin we de hele avond hebben doorgeslapen. Onze Amerikaanse medepassagiers waren alleen wat minder. Althans, ze hebben de gehele reis geen woord tegen ons gezegd. Maar ja, wij sliepen lekker boven ze en gooiden gewoon de gordijnen dicht. Het was nog een grap, want we hadden gehoord dat je in dit soort treinen erg moet oppassen met je spullen. We hadden namelijk geeneens een deur, het was een coupe die helemaal open stond. Om die reden hadden we een soor ‘fort’ gemaakt waarbij we onze backpack en rugtas mee in bed namen in plaats van die op de aangewezen plek te leggen. Ik heb echt als een koning mijn troon bewaakt en geslapen met mijn paspoort, geld en telefoon om mijn nek. In ieder geval we kwamen de volgende dag 2,5 uur te laat aan: 12.30 ipv 10.00. Daar kan ik toch zo gek van worden zeg.

We werden om 12.30 in de volle zon op het treinstation van Chiang Mai opgehaald door een jeep en gebracht naar een fantastisch guesthouse, iets wat we nog niet eerder hadden gedaan. Nou ik lijk wel gek! Geweldige plek, allemaal mini-huisjes met blauwe muren en een heerlijk zwembad en alles is spotgoedkoop. Goedkoper dan Bangkok. Sowieso is een guesthouse 8 miljoen x goedkoper dan een hotel. Het zal vol met backpackers en iedereen begroetten ons vriendelijk. Het eerste contact was met twee 25-jarige Amsterdammers: Rick & David. We hebben de hele middag met ze gechilld in het zwembad en samen biertjes gedronken. We zijn die avond ook gezellig met ze naar de ‘Mickey Club’ geweest in de soort van barstreet. Terugkomend bij ons guesthouse (om 4.30u) was daar mijn vriendin Suzanne uit Rotterdam. Ik had voor haar geregeld dat ze hier ook kon slapen en meekon op de trekking, als we zo dicht bij elkaar in de buurt zijn, moeten we natuurlijk wel even meeten! De volgende dag, donderdag, moesten we 3 uur later op voor onze 3 daagse trekking in de jungle met een lichtelijke kater.

Met 30 man, bijna allemaal uit ons hostel Nice Place 2, gingen we naar de jungle waar we in 2 kampen werden verdeeld, een soort van Expeditie Robinson. De eerste stop op weg naar de jungle was een orchideeëntuin met prachtige vlinders en bloemen. Daarna zijn we nog bij een marktje gestopt waarna we toch echt de jungle ingingen. Het laatste stuk, LOPEND! Dit was echt Expeditie Robinson. We liepen door een jungle waar geen pad was en het begon keihard te regenen. Natuurlijk had ik geen poncho. Ik was helemaal soaking wet. En natuurlijk viel ik. En niet zacht. Alles behalve. Ik viel zo hard en routchte zo’n stuk naar beneden. Plotseling voelde ik dat er iets niet goed zat. Mijn hele Thaise (en enige) broek op het stuk van mijn kont was compleet gescheurd en iedereen kon zo mijn billen zien. En branden dat het deed! Gelukkig was daar de Canadese Sam die me nog niet eerder was opgevallen en mij zijn blouse aanbood om bij mij om te knopen. Die broek konden we gelijk weggooien.

Eindelijk aangekomen in het kamp was het eerste wat we zagen loslopende olifanten, hoe gek! Ik vond ze toch wel eng hoor van zo dichtbij, ze zijn gigantisch. En die voeten! Een stap en je bent vermorzeld. En die slurf! Je zal er maar een klap mee krijgen! Desondanks hebben we ze toch geaaid en bananen gevoerd. Na een douche in een houten hok installeerden we ons in onze bamboehut waar we allemaal naast elkaar met geweldige roze klamboes sliepen. Je kunt de rest van de avond het best omschrijven als een drank en blow feest. Wiet roken uit bamboestokken, vodka, bier, roken, muziek, het was echt een hele beleving. Onze groep was fantastisch. We werden vrienden met iedereen en alle jongens letten op je. Als er ook maar iets was, stonden ze voor je klaar. De volgende dag liepen we wederom door de jungle en hebben we heerlijk bij een waterval gezwommen. Die avond was het programma precies hetzelfde: blowen, zuipen en roken. De laatste dag zijn we gaan raften en hebben we op een bamboevlot in het water gedobberd. Eerlijk gezegd weet ik het allemaal niet meer zo goed, we maken zo veel mee, ik kan het niet meer onthouden. Wat ik wel weet is dat ik hier absoluut niet weg wil. En ook dat ik absoluut geen datum en tijdsbesef heb.

De dag dat we met zijn allen terugkwamen van de trekking sliep de hele zaak weer in Nice Place. We zijn allemaal heel hecht geworden en gingen diezelfde avond uit in Chiang Mai. Leo en ik zijn toen weer eens verschrikkelijk dronken geworden waardoor we de dag erna een lekker relax dagje bij het zwembad hebben gehouden. De volgende dag besloten we met een aantal uit onze groep naar Pai te gaan, een hippiedorp ten noorden van Chiang Mai. Suus besloot haar eigen weg te gaan, want die wilde nog een aantal andere plaatsjes zien. Pai was fantastisch. We hadden weer eens een geweldig guesthouse voor 3 euro pp gevonden en zijn elke avond compleet van de wereld geweest (lees: 8.00 u naar bed met 1000 liter alcohol en opstaan om 11.00). Ja die buckets hier (emmers met alcohol) hakken er goed in. Mam, ik let wel op hoor ;) Dit hele avontuur hebben we beleefd met onze 2 nieuwe vrienden, Sam & Sean, 2 gasten uit Canada. Ook de rest van de groep kwam naar Pai en het was echt mega allemaal. Maar, op een reis als dit kun je niet iedereen bij je houden. Iedereen heeft plannen. Met veel verdriet moesten Leo en ik onze vriendjes vanmiddag gedag zeggen, omdat wij vannacht naar Phuket, een eiland in het zuiden, vliegen. Maar thank god there is Facebook. De rest van onze groep gaat door naar Laos en Vietnam, maar een aantal zien we gelukkig tijdens de fullmoon party 30 oktober

We zijn nu dus weer in Chiang Mai waar we van de mevrouw van ons vorige guesthouse Nice Place 3 uurtjes gratis mochten doorbrengen. We moesten wel al een guesthouse in Phuket boeken, omdat we 1.00 u ’s nachts aankomen en zeker moeten zijn van een kamer. Helaas konden we niet ontkomen aan een geld aftroggeling (is dat een woord?) en betalen we een flinke duit terwijl we net goed op budget aan het reizen waren, maar ja, we moesten wel. We worden op het vliegveld in Phuket tenminste opgehaald met een bordje met onze naam. Onze tijd in Phuket is van korte duur, omdat we van daaruit de volgende dag doorgaan naar het mooie Koh Pi Pi.

Het is trouwens heel grappig dat Leo en ik elke keer Engels met elkaar praten als we alleen zijn. We praten al onze hele reis Engels, ook met Nederlanders, en we zijn daar zo aan gewend dat we ook werkelijk tegen elkaar zeggen: Leo what are you doing? Of Leo could you give me the water? We beleven hier iig alleen maar avonturen en wil werkelijk niet weg. Het is echt fantastisch. Alles is een avontuur. Je maakt zo veel mee. Ik word al eng van de gedachte naar huis te moeten. Om die reden meet ik Suus dan ook weer op de full moon party waarna we samen verder gaan naar Maleisie, Vietnam, Laos en Bali haha. Dit is nu het plan, maar geen idee hoe het loopt. Tijdens de full moon party ontmoet ik trouwens ook nog Merel (van lente), want die is daar ook met haar boyfriend. Een gezellige boel allemaal dus. Nou, Leo en ik gaan nu nog even verder chillen bij Nice Place en wachten tot we worden opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Benieuwd wat we nu weer allemaal zullen beleven en wie we zullen ontmoeten. Ik weet dat ik 100 verhalen, anekdotes en alles ben vergeten, maar het gaat zo snel allemaal. Ill do my best ;)